Kings of Leon doet 'plop'-reclame

Je hebt de reclame vast wel eens voorbij zien komen: de band Rigby staat op een klein podium, als een muziekgangster een Grolsch-beugel openklikt, met de welbekende 'plop'. De zanger denkt, "droge bek!" en vraagt omstandig om een drankje. Knap dat hij dat plop-geluid zo hard kan, maar vent, er staat een microfoon voor je! Doe niet zo moeilijk, en schreeuw gewoon "Hey, I will have one of those!", maar goed. Belangrijker: waarom is dit nieuwswaardig?

Omdat de Amerikaanse band Kings of Leon iets gelijkwaardigs deed. Afgelopen vrijdag was Kings of Leon in Dallas. Vlak voor het einde van het concert ging de zanger Caleb Followill naar eigen zeggen even weg om 'te kotsen en een biertje te pakken'. Hij zou terugkeren voor het slot van het concert, maar dat lukte kennelijk niet meer. Zijn broer probeerde nog te redden wat er te redden was, maar dat mocht niet baten. Hij bood zelfs aan zijn hand over zijn hart te strijken als zijn fans alle albums in de fik zouden steken. Publiek kwaad, maar dat kwam ook omdat Caleb al in kennelijke staat van beschonkenheid stond te zingen. Hij kon niet zingen omdat zijn stem weg was, en vroeg het publiek te zingen terwijl hij de problemen te lijf probeerde te gaan met bier en tequila.

In mijn ogen zou het een zegen zijn om naar een concert van de Kings of Leon te gaan waar Caleb geen stem heeft, en hij mij vraagt te zingen. Geloof me, ik heb geen zangstem. Ik breek ruiten. Ik maak kleine kinderen aan het huilen. Mensen vluchten, dieren zwermen weg. Zelfs als ik zou 'grunten', zeggen de pro's, 'he, joh, doe dat maar gewoon niet, jongen'. Maar als ik zou zingen bij het KoL-concert, zou het beter klinken dan Caleb. En het zou zelfs nog beter gaan als hij mij laat zingen, en mij dan ook bier en tequila geeft. Top-avond, zeg ik.

Het artikel meldt ook nog dat in 2010 de Kings of Leon al eerder moesten stoppen omdat een aantal duiven het concert zo slecht vonden, dat ze en masse over de band heen scheten. De duiven hebben gelijk. We hebben weer gelachen.

Doek voor Amy

Akelig bericht op een dag vol akelige berichten: Amy Winehouse, 27 jaar, is dood aangetroffen in haar huis in London, vanmiddag.

Ze had al een verleden met drank en drugs, afkicken en rechtzaken, foute en nog foutere vriendjes, en na het debacle in Belgrado hield iedereen zijn hart vast. Niet voor niets blijkt nu, want op veel te jonge leeftijd sluit Amy zich aan bij de 'Club van 27', muziekhelden die op 27-jarige leeftijd het tijdelijke voor het eeuwige inruilden. Ik noem:

• Kurt Cobain (Nirvana)
• Jimi Hendrix 
• Jim Morrison (The Doors)
• Brian Jones (Rolling Stones)
• Janis Joplin (Big Brother and the Holding Company)

Lijkt geen gezonde leeftijd, dat 27. De doodsoorzaak van Amy wordt nog onderzocht, maar het illustere lijstje hierboven wordt voornamelijk gevormd door mensen die, om het zacht te zeggen, het lot wat hebben getart. Jim Morisson is overleden aan een hartaanval, maar de overigen hebben Magere Hein op zijn minst een klein beetje geholpen. 

Amy Winehouse heeft twee albums nagelaten: het geweldige "Frank" uit 2003 en het eveneens heerlijke "Back to Black" uit 2006, met het nummer "Rehab", dat haar internationale doorbraak betekende - en toevallig ook het afglijden in het leven rond drank en drugs. 

Jammer genoeg is de wereld weer een authentiek artiest armer. 

F*cking moedeloos

Toch grappig hoe nieuws wordt gemaakt. Britt (wie?) is boos, want er gaan geruchten dat Britt (echt, wie?) met haar gezicht in de Playboy zou komen te staan.

De hoofdredacteur Jan Heemskerk, je weet wel, die kekke-brildragende überman die bij jong en oud vrouwvolk een nietje in de buik jast, zou schijnbaar hebben gezegd dat hij met Britt (ehm...) in onderhandeling is, aangezien Britt (...) "er niet verkeerd uit ziet". Eén voordeel als ze in dat mannenblad komt: dan hoor je haar niet praten. Britt kennen we namelijk van Echte Meisjes in de Jungle. Ik kan met gepaste trots zeggen dat ik dat programma nog nooit heb gezien.

We kennen haar natuurlijk allemaal van RTL 5's "Take Me Out" (ik schreeuw altijd 'Punch me out!' tegen mijn vrouw als dit programma opkomt).

We kennen Britt namelijk ook van F*cking Vet. Wat? Nou, dit. Dit liedje van Sak Noël is leuk. Voor een paar keer. De versie van Britt is niet om aan te horen. Of "oam oaannn te hooaaaren", zoals zij het waarschijnlijk zou zeggen.

Het berichtje is alweer een paar dagen oud, maar kennelijk is Britt (wie?) boos. Mensen hebben namelijk de tekst van haar liedje gejat, op een t-shirt geplakt en verkopen dat zonder Britt centjes te geven. Ja, die tekst van liedje dat haar platenmaatschappij zelf ook heeft gejat. Ach, het zal met royalties voor onze Sak allemaal wel goed geregeld zijn, maar toch. Het liedje is niet van haar. Echt niet. Ik word er dan zo verdrietig van dat mensen die iets niet zelf hebben bedacht, dat op een t-shirt plakken, dan kwoad worden als mensen dat nadoen en haar daar niet voor betalen.

Soms is het best wel stom om radio te luisteren.

Eet smakelijk

Mijn wederhelft blogt ook, over eten. Zoals ik naar nieuwe muziek luister en de verschillende muziekbladen doorspit, leest zij de Delicious en de nieuwe kookboeken op zoek naar inspiratie.  Je kunt je voorstellen dat geregeld nieuwe gerechten en recepten worden getest, waarbij het ultieme doel is om spannende combinaties te bedenken met uiteenlopende ingrediënten. Als we wat tegenkomen over de respectievelijke onderwerpen, dan tippen we elkaar daarover.

In dat kader las ik een ongelooflijk smerig bericht op www.nu.nl, eergisteren. Ik ben zelf niet vies van experimenteren met aparte ingredienten, maar deze man maakt het wel heel erg bont. Denk je lekker yoghurt te krijgen, is het wel met de smaak 'puddingbuks'. Lees het artikel op deze link. Treffend trouwens, dat deze vrouw de smaak 'lichaamssappen' eruit wist te pikken. Een vrouw met een ontwikkeld smaakpalet, of de partner van een man die gelukkig te prijzen is? 

Als je gaat zoeken op 'smerige dingen eten' op google, kom je - na verhalen over mensen die vliegen, torren en wormen eten in het buitenland en nooit, nooooit meer op vakantie willen - best wel veel berichten tegen over mensen die expres, uit leedvermaak of commerciële overwegingen zo goor mogelijke dingen eten. 

Ten eerste zijn er de programma's, van een kleine groep over het algemeen mannelijke waaghalzen, die zichzelf en hun beste vriendjes pijn doen en daar heel hartelijk om lachen. Jackass (MTV, behoeft waarschijnlijk geen uitleg meer) is er zo een, en ook het Engelse Dirty Sanchez (eveneens MTV, en een stapje erger dan Jackass) mag er wezen. Uiteraard doen de hoofdrolspelers van beide programma's elkaar pijn met nietmachines, winkelwagentjes en paintball-pistolen, maar ook met eten halen ze rare fratsen uit. 

Zo is Jackass' voormalig clown Steve-O bekend om het kunstje dat hij heel veel of heel vies eten eet, om het daarna weer uit te braken. En in de roemruchte aflevering met Vomelette maakte Dave England een omelet met reeds genoten voedsel, als je begrijpt wat ik bedoel. In Dirty Sanchez speelden ze het klaar om het afvalproduct van de liposuctie van een van de hoofdrolspelers, op te drinken als een straf bij een spelletje. Ik kan het niet netter vertellen, en beloof me, zoek deze filmpjes niet op Youtube op. Als iets een 'Bad Mental Image' oplevert, is dit het wel. 

Ietwat treuriger zijn de opdrachten in de spelshows als the Pain Game, Fear Factor, en zelfs in het geflopte Secret Story. Doel van de oefening is zo vies mogelijke dingen te eten, voor geld of om naar een volgende ronde te komen. Waar ik bij Jackass en Dirty Sanchez het nog kan waarderen omdat die lui echt geschift zijn, kan me dit soort programma's minder bekoren. Er zit toch teveel een element in van 'de ander pijn doen'. En met eten mag je niet spelen, zelfs niet als het fecaliën, vliegen of modder is. Bah.

Pijnlijke video met eten: de held van velen, David "The Hoff" Hasselhoff, drinkt een glaasje teveel, eet een hamburger en wordt te kakken gezet door zijn dochter. Kijken!

In de stijl van het berichtje van gisteren las ik het bericht uit 2009 van een stel medewerkers van een grote pizzaketen uit New York. Zij maakten ook filmpjes terwijl de ander vieze fratsen uithaalde met eten. Een selectie uit de vindingrijkheid van het tweetal: een wind laten op een salami, kaas in de neus stoppen en daarna op de broodjes, niezen op het voedsel en de neus leegblazen op de pizza's. Ze zeiden trouwens dat het 'als of' was, en dat ze het niet hebben geserveerd. Tuurlijk, jongens. Het zal je gebeuren! De viespeuken waren niet alleen verschrikkelijk smerig, maar ook verschrikkelijk stom. Dit soort grappen heeft natuurlijk pas zin als het op het internet geplaatst wordt, en op de een of andere manier snapt dit soort pummels niet dat de baas ook internet heeft. En Youtube kan spellen. De wereld - en de New York in het bijzonder - kan rustiger slapen in de wetenschap dat dit tweetal is ontslagen. Ik denk dat deze actie is geinspireerd door Eminem, getuige zijn actie in deze muziekvideo. Een paar liedjes later maakte Eminem trouwens de video 'Role Model', waarin hij uitlegt dat je hem echt niet na moet doen. Te laat.

Een kort lijstje met voedselrelateerde muziek:

• Chocolate - Snow Patrol
• Everybody Eats When They Come to My House - Cab Calloway
• Cheeseburger in Paradise - Jimmy Buffett
• Tequila Sunrise - the Eagles
• Tequila Sunrise - Cypress Hill
• Breakfast at Tiffany's - Deep Blue Something  
• Sugar Never Tasted So Good - White Stripes
• Banana Pancakes - Jack Johnson
• Piece of Pie - Stone Temple Pilots

D-to-the-R-to-the-Izzle

Berichtje in de Engelse Tabloid The Sun: Tom Felton, een van de acteurs uit Harry Potter, heeft het vervolg van zijn carriere uitgedacht. Hij overweegt rapper te worden. In navolging van Hermelien (model) en Harry (musicalster) hoefde Tom niet lang te zoeken naar een invulling van zijn "leven 2.0", na de filmreeks.

Tom speelde de slechte Draco Malfidus, een pesterig klein mannetje, bijgestaan door zijn bijzonder goed gecaste en evenzeer slechte vader Lucius Malfidus. Als de filmreeks stopt, kan ik me goed voorstellen dat je op zoek gaat naar wat anders, dus ook Tom. Op de rode loper krijgt hij de vraag van een verslaggever: ‘...en wat ga je nu doen, Tom?’, waarop Tom antwoordt: “Ik overweeg om rapper te worden.” Goed antwoord, maar qua woordkeuze natuurlijk niet zo sterk. ‘Ik overweeg?’ Nee, je bent rapper, of niet. Of je gaat rapmuziek maken, of niet. Zeker in de rapmuziek, waar hoe je overkomt, je ‘street credibility’, erg belangrijk is, moet je volgens mij uitstralen “Ik ben rapper. Punt”. Zeker als je een Slechte-Tovenaarsleerling bent.

Oh, wacht. Engelse humor. Hij wil helemaal geen rapper worden! Zonde! Volgens mij gaat hier een talent aan ons voorbij. Ik heb besloten hem te helpen, en heb zijn eerste rap geschreven. Ik noem het "Master of the House".

It’s all over, no more Malfoy in films

Stop playing around with black powders and pills

No more scaring people with waving my wand

Over with leaving dumb muggles totally stunned

Welcome new career and all life’s new chances

I will write lyrics and show hot, new dances

I’d even bring my side kicks along for the ride

For Slytherin, represent, with honor and pride

Master of the house, now I rule this show

Wizards step up, and witches bow down

Master of the house, now I run this show

Wizards step up, and witches bow down

To a new career I chant Aloha Mora

This new path will not leave me poorer

Leader of the pack and head of my team

Hotter and faster than Potter’s lightning beam

Drop my black cape and down with my broom

Leave Hogwart’s castle and head for a room

in the Hilton or even better, the Plaza on 5th

Some Crystal, some hoes and the occasional spliff

Master of the house, now I rule this show

Wizards step up, and witches bow down

Master of the house, now I run this show

Wizards step up, and witches bow down

Beat that Potter with his musical shit

I drop bombs, every song a number one hit

White rapper, but y’know I’m a dark knight for real

Numerous potions and spells for appeal

See me on stage, on screen or the net

The darkest rapper you’ve ever met

Team up with 50, Snoop Dogg and Pharell

I graduated Hogwart’s: ya bet I’ll do well! 

Master of the house, now I rule this show

Wizards step up, and witches bow down

Listen you Potter, now I run this show

I said Wizards step up, witches bow down!

100 punten voor het Huis MuziekSpreekt, meneer Perkamentus?

In het boekje

Eindelijk, na al die tijd is er eindelijk duidelijkheid waarom britpop-band Oasis uit elkaar is gevallen. Ruzie. Ik heb me al die tijd afgevraagd, waarom die twee broertjes toch zo ongelukkig keken, en zo, ja, teleurgesteld over elkaar praten. Ze hadden mot. Dat was het.

Liam en Noel Gallagher, broertjes dus, vormden in 1991 Oasis. In 2009 gingen de twee na, wederom een slaande ruzie , maar nu echt uit elkaar. Liam Gallagher, herkenbaar aan het sluike, donkere, ietwat vet ogende haar met de norse trek om de mond, was voorheen zanger van Oasis en nu van Beady Eye. Hij pochte dat Noel, die Oasis verliet, snel zou doorhebben dat Beady Eye groter zou worden dan Oasis en Noel dan op zijn knietjes terug zou komen kruipen.

Nee, dan Noel Gallagher - herkenbaar aan het sluike, donkere, ietwat vet ogende haar met de norse trek om de mond - besloot een aantal muziekvrindjes te benaderen en zijn eigen project van de grond te trekken. Noel Gallagher's High Flying Five gaat het bandje heten, en als ik een beetje goed ben in voorspellen, gaat het klinken als Oasis. En Beady Eye. Want het blijven broers. 1-0 voor Noel, want High Flying Five was vorige week al trending topic op  Twitter.

Maar goed: nu blijkt dat de laatste ruzie, de grootste, die 'voor het echie', werd veroorzaakt omdat Liam eiste dat in het programmaboekje voor hun laatste tour een advertentie van diens kledinglijn moest worden opgenomen. Als ik me enigszins kan verplaatsen in het vocabulaire, de zinsbouw en algeheel verloop van een gesprek tussen Liam en Noel, zal het antwoord van die laatste iets zijn geweest in de trant van, "F*ck, no". En klaar. Met nog twee concerten voor de boeg op dat moment, paf, weg. Nu allebei met twee bands die vast en zeker heel succesvol zullen worden, is de kloof alleen maar groter.

Daarom ik zie niet voor me dat Bert van Leeuwen staat te springen om een Familiediner te organiseren. Zeker niet als je bedenkt hoe de broertjes zich uiten: "Can you hand me them f-ing pies, you wanker?" Mooie TV, dat wel. 

Druk, druk, druk

Het is alweer een tijd terug dat ik een berichtje heb gepost. Dit weekend komt er weer wat schrijfsel aan. De reden voor de stilte? Werk. Net zoals zij: KLIK.

Tot snel!