Nu in de afspeellijst "Onlangs Toegevoegd"

In deze reeks berichten vertel ik wat ik heb toegevoegd op mijn iPod. 
Deze keer: The Strokes - "Angles"(2011) 

Zelden heb ik naar een CD zo uitgekeken als naar de nieuwe van The Strokes. En ik was niet de enige. Veel liefhebbers hebben ongeduldig gewacht op een nieuwe CD sinds in 2006 "First Impressions of Earth" verscheen, de derde van The Strokes. En nu is het dan zover: "Angles" is uit. 

Het begint heerlijk! "Machu Picchu" opent de CD met het onmiskenbare stemgeluid van zanger Julian "Jules" Casablancas, de lichte riffs en het gepingel van Nick Valensi en Albert Hammond, ondersteund door Nikolai Fraiture op basgitaar en Fabrizio Moretti achter het drumstel. Het niveau blijft hoog bij "Under Cover of Darkness" en "Taken for a Fool". 

Het valt me wel op dat er een duidelijker 'synth-pop'-achtig geluid in zit, het lijkt wat minder om de gitaren te draaien. Daardoor gaat na verloop van tijd de vaart er een beetje uit. Die wordt dan weer wat opgepakt bij "Gratisfaction" na de balladachtige "Call me Back", en gaat door met het wat slepende "Metabolism" en "Life is Simple in the Moonlight" sluit het in dezelfde stijl af. 

The Strokes hebben het eigenlijk niet makkelijk. Met hun debuut-CD "Is This It?" uit 2001 heeft het viertal de ene na de andere nominatie gekregen, en ook de nodige prijzen in de wacht gesleept. Een in mijn ogen mooie prijs is "Best Album of the Decade" dat de band in 2009 won. Hiermee lieten ze gelauwerde veteranen als Interpol ("Turn on the Bright Lights") en Radiohead ("In Rainbows") en lyrisch ontvangen nieuwkomers als Arctic Monkeys ("Whatever People Say I Am, That's What I'm Not"), Arcade Fire's "Funeral" en het album "Original Pirate Material" van 'Wunderkind'  The Streets achter zich. En 'decade' - dat is gewoon 10 jaar, waarin echt heel veel gebeurd is op muziekgebied. 
Tussendoor (de band heeft na 2007 een ruime pauze genomen) hebben enkele bandleden soloprojectjes gedaan, waarbij de plaat "Phrazes for the Young" van frontman Casablancas ook in mijn favorietenlijst staat. Dus ik verwachtte heel veel van deze nieuwe CD. 

Ben ik dan teleurgesteld? Nee, eigenlijk niet. Een paar keer draaien, en de (soms nieuwe) sound pakt me weer, en ik voel alweer de Strokes-vibe. Toegegeven, zo goed als "Is This It" is hij niet, maar slecht zeer zeker niet. 

Ik vraag me oprecht af hoe de bandleden zich voelen. Ze knallen in 2001 een van de beste albums eruit, en daarna moeten ze hun stinkende best doen om dat niveau te halen. Ze hadden kunnen stoppen op hun hoogtepunt: dan hadden we de afgelopen 3 albums moeten missen. En ik had ze echt gemist! 

Ze proberen het, met een deels nieuwe sound, en het lukt ze. Tikje flauwe vraag, maar: Is this it? Ja, ik vind van wel. 

Check ze online op hun site en hun Myspace.