Toch stamt de band uit 2005 en lijken de directe lijnen met sit-ins, Woodstock (behalve de naam, dan) en haarbandjes ver, ver weg. Als je kijkt naar hun website (via front-man's platenlabel Woodsist) - niks geen flash, menuutjes, en popupschermen, helegaar niks - en naar de fotootjes die erop staan, zie je flanellen shirts, grote brillen en fout haar.
Maar die muziek is gaaf! Ik ben dankzij vaders zelf grootgebracht met reuzen als The Byrds, Jefferson Airplane en Santana, dus de muziek voelt vertrouwd. Het klinkt uitstekend geproduceerd zonder kil-strak over te komen, en heel sfeervol. Ik heb het gevoel dat ik 40 jaar terug ga in de tijd, zonder dat ik het idee heb naar oude muziek te luisteren. En dat is best wel een verdienste.
Het album is maar drie kwartier lang, en kent twee nummers die korter zijn dan 2 minuten. Korte, krachtige nummers, waar de folk vanaf druipt. De zachte stem van Jeremy Earl en de kwetsbare gitaren op de achtergrond sturen je direct de jaren '60 in, bijvoorbeeld met Pushing Only's en any Other Day. Out of the Eye en Sol y Sombra zijn twee lange instrumentale nummers, van respectievelijk ruim 7 en 9 minuten, en door het ontbreken van de zang van Earl, focus je op de muziek.
Terugverlangen naar de muziek van het Woodstock-tijdperk hoeft niet. Je kunt gewoon nu naar de winkel, kijken bij 'nieuwe releases' en genieten van al het moois dat nu op dit moment wordt gemaakt.
Dus, combineer oud met nieuw: Zoek je houthakkersoverhemd onderuit de kast, pak een boomstronk om op te zitten, kruip onder een boom, en selecteer Woods op je iPod Touch. Het kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten