Pinkpop 2011 - slot

Geen vette Belgische frieten, maar door vrouwlief gemaakte gravlax, geen festivalbier, maar biologische Oggu-cola (lekker, trouwens), en geen natte kont van in het gras en de modder zitten, maar lekker in de luie stoel. Pinkpop 2011 maakte ik dit weekend mee via 3fm, in plaats van in Landgraaf.

Laat ik beginnen dat dit geen festival-beleven is. Een festival houdt in dat je vette Belgische frieten eet, festivalbier drinkt (en deze combinatie bij tijd en wijle ongewild en ongecontroleerd anti-peristaltisch in een struik neer laat klateren) en het hele weekend in een natte broek loopt.

Heel even was ik er bang voor dat ik er spijt van zou krijgen, dat er niet bij-zijn. De 2011-editie betekende wel Foo Fighters, White Lies, Volbeat, Beatsteaks, De Staat en Cage the Elephant.

Maar #Pinkpop betekende ook Hanson, Coldplay, Eliza Doolittle, 30 Seconds to Mars en The Script. Al met al, en zeker met de radio aan, de afgelopen drie dagen, ben ik blij dat ik niet twee maal de volle EUR 150,00 aan kaarten heb besteed plus een miljoen miljard aan friet en bier.

Ja, ik hoor nu Foo Fighters, en daar had ik wel bij willen zijn. Ik vind - net als dat ik alles van Josh Homme kritiekloos goed vind - Foo Fighters cool. Ook hun kutnummers. Want de Foo Fighters. Punt. Maar als ik dan bedenk dat ik me door 3 dagen gekweel had moeten slepen (Caleb van Kings of Leon zong niet heel goed, en die zeikstem ben ik beu; Volbeat viel me tegen, White Lies viel me tegen, en Coldplay paste gewoon niet op het festival), en dan óók nog eens zeiknat regenen aangezien het al maanden gortdroog is, alle oogsten verpieteren, hele provincies aan weide en duinen in de fik vliegen maar het uitgerekend in het Pinkpopweekend met bakken uit de lucht moet zetten, is ook afgezaagd. Ja, festival, dus het hoort te regenen. Hou een sop.

En dan ook nog eens Hanson. En Eliza Doolittle (kan iemand mij trouwens vertellen waarom Eliza Doolittle altijd in haar ondergoed optreedt, live en in video's? Het leidt af). En Thirty Seconds to Mars. En The Script. Dus én zeiknat, én kleffe friet, én muziek die niet op #Pinkpop hoort. Voor honderd-vijftig-verdraaide euro's. Ik las vanavond trouwens waar dat geld heen gaat. Coldplay ving voor het concertje 1,3 miljoen euro. Ik geef toe, vorig jaar hoorde je me ook niet zeuren toen Rammstein een fractioneel lagere gage ontving, maar in mijn statuten staat niet dat ik eerlijk en rechtlijnig hoef te zijn, en bovendien daar zat zeker voor 5 ton aan vuurwerk bij, dus dan krijg je er ook wat voor. Hier haal ik het er niet uit. Was er dan geen alternatief? 

Wat ik hád moeten doen is een kaart voor de maandag kopen, en kijken naar Foo Fighters, Two Door Cinema Club, Go Back tot the Zoo, Deadmau5, Beatsteaks, en gewoon even een blokje om (bier en friet wegwerken, of zo) met de Scouting for Girls, 30 Seconds to Mars en the Script, en bij Eliza Doolittle op het podium klimmen, om haar even een jas aan te geven (Of een trui. Of een laken. Of íets! Trek wat aan! Je bent in Nederland!). Goed. #Pinkpop 2012 - nieuwe ronde, nieuwe kansen.