We naderen het einde van 2011, en dan moeten er altijd lijstjes gemaakt worden. Beste dit, slechtste dat, grootste zus, meest zinloze zo. Het jaar is nog niet helemaal voorbij, maar we kunnen nu met met dan 11/12e van het jaar achter de rug relatief veilig terugkijken. Wat heeft 2011 ons gebracht? Wat blijven we onthouden, en wat willen vergeten?
Memorabele albums, in willekeurige volgorde
Er zijn een boel mooie platen uitgekomen dit jaar. Vanuit verschillende hoeken, veel verschillende stijlen, met een paar rode lijnen. De kwetsbare-meisjesmuziek is populair (ook in mijn huis), te zien aan het succes van Lana del Rey, Birdy en Adele. Voor de indiemuziek lijkt het terug naar de roots. Less is more, en dat geldt ook voor de albums van 2011, met The Rip Tide van Beirut, El Camino van The Black Keys en de Foo Fighters.
Enkele platen die in mijn favorieten staan:
- Beirut/The Rip Tide - sfeervolle muziek
- Austra/Feel it Break - Bush meets Bjork
- Black Keys/El Camino - Rock 'n' roll zoals het bedoeld is
- James Blake/James Blake - omdat ik het niet met iets anders kan vergelijken
- The Strokes/Angles - ontegenzeggelijk de energieke muziek met de superherkenbare stem van Casablancas
- Arctic Monkeys/Suck it and See - een waardige opvolger van het onwaardige Humbug.
- Foo Fighters/Wasting Light - recht-toe-recht-aan, niet heel spannend, maar wel lekker (vooral Rope)
- Beastie Boys/Hot Sauce Committee PT II - we houden er gewoon van
- Ane Brun/It All Starts with One - heerlijke chillmuziek
- Birdy/Birdy - je kent alle nummers al maar toch is het lekker. Ik wou dat ik zo kon zingen toen ik 15 jaar was
- Rammstein/Made in Germany 1995-2011 - ja, ik weet het. Een verzamelaar, maar Rammstein. Dus goed
De Concerten van 2011
Het is relatief bescheiden lijstje, maar wat bezocht uw blogger het afgelopen jaar?
- Agnes Obel
- The Arctic Monkeys
- EELS
- The National
- Go Back to the Zoo
- Tim Knol
- The Mad Trist
- Only Seven Left
- De Staat
The Vaccines (17 oktober)
The Vaccines (19 december)
Welke musici zijn ons ontvallen in 2011?
Een naar stukje van het lijstje. Ook in 2011 heeft een aantal muzikanten het tijdelijke voor het eeuwige verruild - waarbij natuurlijk de muziek altijd en eeuwig zal doorleven. En ja, in sommige gevallen is dat heel vervelend. Wie moeten we missen, al dan niet met kiespijn?
- Gary Moore (58), basgitarist
- Mike Starr (44), drummer Alice in Chains
- Michael Burston (61), gitarist Motörhead
- Amy Winehouse (27), soulzangeres
- Steve Jobs (56), topman bij Apple en bedenker van alle mooie, witte spullen in mijn huis
Wat is volledig aan mij voorbij gegaan in 2011?
Een aantal artiesten, albums of hypes is in 2011 aan mij voorbij gegaan. Doodle Jump bijvoorbeeld. Maar ook op muziekgebied heb ik een paar dingen bewust links laten liggen. Want bah. Of gewoon teveel. Aanvullingen zijn welkom, maar dit zijn de belangrijkste:
- Lady Gaga/Born This Way - ik geloof het nu wel een beetje met onze vleesdragende grensopzoekert
- Rihannna/met al haar miljoenmiljard singles - één woord: OVERKILL
- Metallica & Lou Reed/Lulu - het was voor mij al erg genoeg dat James Hetfield zijn haar afknipte. Hee James, waar heb je je hardrock gelaten?
- Lenny Kravitz/Black and White America - meh...
- Planken - heeft dan wel niks met muziek te maken, maar het is zo zinloos dat het hier past. En als er met zoiets nog een dode valt ook, weet ik het niet meer. Is dat een zinloze dood, of wat?
- Noel Gallagher's High Flying Birds - want ik heb al een album van Oasis
- Liam Gallagher's Beady Eyes - want ik heb al een album van Oasis
Grote gebeurtenissen op muziekgebied
Ook in 2011 zijn er weer zaken gebeurd die indruk hebben gemaakt. Een kleine greep:
- Pukkelpop - het stormdrama
- Uiteenvallen van Kings of Leon - Caleb nam een slokje teveel en raakte de weg een beetje kwijt
- Liam en Noel Gallagher maken ruzie - maar lossen het op door allebei een band te beginnen (zie ook het "wat kan ik missen als een splinter in mijn wijsvinger"-stukje, hierboven), en elkaar vervolgens alsnog de rest van 2011 de tent uit te vechten, te schelden en te beschimpen. Rot op jongens, nou weten we het wel. Jullie vinden elkaar niet lievv. Noel naar links, Liam naar rechts en doorlopen. En anders 5 minuten op het strafstoeltje. Zonder gitaar.
- Blink 182 maakt een nieuwe single en werkt aan een comeback. Heerlijk, punkrock is dood, leve de punkrock. What's my age again?
En dan nog...
Opvallend: Huize Muziekspreekt heeft niet meer de beschikking over een CD-speler. Weg. Wij draaien onze muziek op de iPod (nog steeds de Classic in verband met de opslagruimte en bij gebrek aan beter) of streamend via het arsenaal aan computers, mediacenters en versterkers. Waarvan maar één van elk, trouwens, maar dit staat wel stoer.
Daarnaast, hoe retro, staat er een frisse, krasvrije en glimmende platenspeler (dank @ Dennis!). Ook wij zijn om, en glijden mee op de revival van het vinyl. Uiteraard klinkt een plaat beter dan een samengeperst mp3-tje, en het artwork van de hoezen is ook mooi (voorbeeldje, licht nsfw), maar de grootste voordelen van de platen zijn dat ik beter uitzoek wat ik haal, aangezien je er financieel volledig op kan leeglopen, en bij het draaien het luisteren op de een of andere manier bewuster gaat. Slow living at its best. Ja, dat vinyl, dat gaat nog eens heel groot worden.
Vooruitblik
En wat gaat 2012 ons brengen? Ik hoop veel concerten, festivals, mooie nieuwe bands, goede albums en een nieuwe iPod. Het jaar begint voor wat de optredens betreft goed met The Vaccines in Paradiso op 3 januari, en Rammstein in Londen, eind februari. Pukkelpop 2012 gaat door, en de geruchtenmachine over Pinkpop is ook al gestart. Bruce Springsteen had voor mij niet gehoeven, maar Metallica mag wel komen. Qua albums laat ik me verrassen. Met de onverwachte pareltjes van 2010 denk ik dat dat wel gaat lukken. En de iPod, tja, ze maken de Classic nog steeds, maar een groovy touch met veel GB's - die wil ik wel.
De beste...
... wensen voor 2012, allemaal. Het is nog een beetje vroeg, maar nu alvast de wens uit de grond van mijn hart dat 2012 jullie alles mag brengen wat jullie wensen.
Sluiten we af met muziek, echte muziek. Om echt in de kerstsfeer te komen: vergeet Mariah Carrey, Wham!, John Lennon: de kerstplaat van dit jaar is van Smith (Tom ~, Editors) & Burrows (Andy ~, ex-Razorlight), met When the Thames Froze. Kom maar door met de flikken, choco en het haardvuur. Tot snel!