Dus. Drie kwartier later sta ik buiten met 4 nieuwe platen. Met een stralende vrouw naast me, die van mij de nieuwe LP van Florence + the Machine heeft gekregen, alvast voor haar verjaardag. En dus ook een beetje voor mij, want de medewerker van de winkel had heel slim deze plaat aan staan, en dat klonk heel erg goed: "Ze klinkt niet eens meer zo dronken!", zei mijn eega.
Daarna zetten deze topverkoper de plaat aan van Liz Green ("O, Devotion!)". Deze kwam ook op de stapel. Eind vorig jaar had ik "Brothers" van de Black Keys al besteld, en deze stond ook netjes in het rijtje - hop, op de stapel. En "Heavy Flowers", van Johannes Sigmon, a.k.a. Blaudzun. Bekend van het verschrikkelijk goeie minuutje bij beroepsvragensteller Matthijs "Ik ben een beetje Misselijk" van Nieuwkerk. "Heavy Flowers" is album nummer drie van de Nederlandse singer-songwriter.
Deze plaat is wat minder zwaar dan de vorige albums, de toch wat somber ogende man met het karakteristieke haar en de enorme bril pakt het op deze plaat wacht toegankelijker en wat lichter aan. Het resultaat is een afwisselende, soms up-beat-klinkende plaat met langzamere, donkerder nummers (Solar, en Monday) en meer toegankelijker popachtige nummers (Another Ghost Rocket en Who Took the Wheel).
Het mooie hiervan is dat dit een plaat is geworden die je makkelijker pakt en even aanzet. Met het voorgaande werk moest je wel een beetje een bui hebben voor wat melancholischer spul. Dit kan eigenlijk altijd wel, zonder dat het geproduceerd of afgezaagd is. Het tempo en gevoel van de hele plaat is sneller, en dat belooft wat voor het festivalseizoen. Het blijft een apart figuur, maar als dit de stijl is, kan hij nog wel eens heel groot worden.
In 'de scene' is dat al gelukt. Alle optredens die hij in de komende periode zal geven zijn uitverkocht. Als je de kans krijgt om hem te zien, direct doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten