Germany!

Da bin ich wieder! 

Duits, want er lijkt een opmars van de Duitse en Duitstalige muziek op de Nederlandse hitparade plaats te vinden. Op het 'Brand New'-kanaal van MTV komt geregeld Cro met 'Du' voorbij, van de 32-jarige rapper uit Stuttgart, de stad waar we ook de helden van Die Fantastischen Vier op hebben zien groeien. Cro perst er geregeld EP'tjes en albums uit, en deelt met Canadees Deadmau5 een voorliefde voor maskers: waar Joel Zimmerman a.k.a. Deadmau5 (uit te spreken als Dead Maus) een muizenmasker draagt, draagt Carlo Waibe ofwel Cro, altijd een panda-masker. 

Daarnaast hoor je op de Nederlandse radio ook het nummer 'Lila Wolken' van Marteria, Miss Platnum & Yasha voorbij komen, al nummer 1 in Duitsland. Ook rap, ook aanstekelijk. 

Het nummer "Haus am See" van Peter Fox kent ook iedereen, redde het tot nummer 17 in de Top 40 en stond in de Top 2000 van 2011 op nummer 284, boven "Dansen aan Zee" van Blof Bluf Bløf en "Dansen op de Vulkaan"van De Dijk. Peter Fox, geboren en getogen Berliner, rapt solo op zijn plaat Stadtaffe, maar is in het dagelijks leven de leadzanger van de raggaeband Seeed. Jammer genoeg is alleen Staftaffe uitgekomen tijdens zijn soloproject. 

De opmars van Duitse muziek stemt me tevreden, want na Audi, Mercedes en BMW, Bitburger en Bratwurst, leren wij Hollanders ook de muziek waarderen. 

De vaste lezers kennen mijn intense en diepgevoelde voorliefde voor Rammstein, nu ga ik een lans breken voor de groep die genoemd wordt (en zelfs door Rammstein zelf erkend) als de inspiratie voor Till en consorten: Oomph!. 

De reden is dat het 3-tal, dat wordt aangevuld met extra muzikanten in live-shows, een nieuwe plaat aan hun discografie hebben toegevoegd. Nummer 11 heet 'Des Wahnsinns Fette Beute' en is de volgende stap in hun intussen 23-jarig bestaan. Als je de albums kent - ik ken ze redelijk, en "Monster" uit 2008 wat beter - valt duidelijk op dat elk album weer een nieuwe richting betekent. Soms goed, soms minder: "Plastik" wordt door hun meest trouwe fans verguisd. Van Monster vind ik 'Labyrinth' erg goed, net als 'Beim ersten Mahl tut es immer Weh', waarbij een internetdate wat anders loopt dan gepland, met een spannende hoofdrol voor Roodkapje. 

Des Wahnsinns Fette Beute is een combinatie van stijlen, waarbij de gitaren de overhand spelen, maar synthesizers, blaaswerk en drumcomputers spelen een grote rol op het album. Voor het echt harde werk moet je verder terug in het verleden, maar de muziek is nu wel toegankelijker geworden. Er zit veel humor in de teksten waardoor je, als je kennis van het Duits het toelaat, ook af en toe zal grinniken: 

Uit: 'Bonobo'

Ich habe oft darüber nachgedacht
Was der Mensch besser machen könnte als die Tiere
Doch dann bin ich zu dem Entschluss gekommen
Dass er garnichts bessern kann, er ist schwierig
Ich habe oft darüber nachgedacht
Wie man vielleicht die Welt verbessern könnte
Doch dann bin ich zu dem Entschluss gekommen
Steck dir'n Finger in'n Po und mach's wie der Bonobo
(Was für ein Affentheater)

Viel Spass!