Een aantal mazzelaars gaat vanavond naar Ahoy, waar Rammstein het in razend tempo uitverkochte concert van de tour "Made in Germany 1995 - 2011" zal geven. Ik was te laat met het kopen voor het kaartje in Nederland, maar ik had de mazzel dat er in de O2 Arena in Londen nog kaarten waren. Meteen een weekend Engeland meegepakt, en de O2 Arena zelf gezien. De gasten vanavond kunnen hun borst natmaken, want naar goed gebruik gaat het zestal weer volledig los, met de signature zwarte kleren, vlammen, vuurwerk en, hoe zeggen we dit netjes, specifieke lichaamsdelen die op een even specifieke manier worden gebruikt (18+) . "Made in Germany 1995 - 2011" is het 'best-of"-album van Rammstein, waar een groot aantal van hun hits op staat, in de bekende uitvoering op schijf 1 en op zijn minst interessante maar vaak regelrecht gave remixes van die nummers op schijf 2. De setlist (spoileralert, maar te vinden op het net) bestaat uit de grootste nummers van de heren in de 16 jaar dat ze plaatjes maken.
Het concert zelf overtrof mijn verwachtingen. De O2 Arena was voorheen de Millenium Dome, voordat telefoonboer O2 geld overhad om het financieel lastig te exploiteren complex te hernoemen naar The O2. Het is het grootste overdekte koepelgebouw ter wereld, en heeft een doorsnee van 365 meter.
Wat ik nog weet van mijn wiskundelessen - overigens een zinloze verspilling van tijd en energie van zowel mij als mijn wiskundelaren - is dat de omtrek van een cirkel groter is dan de straal. Daar kwam ik vrijdag 24 februari ook achter. Vanuit het metrostation, bij ingang A lopen naar ingang H, aan de andere kant, duurde behoorlijk lang. Maar ik hoefde me niet te vervelen. Allereerst keek ik mijn ogen uit naar alle barretjes, restaurants, disco's, clubs en hospitality venues daar, maar ook het publiek was heel afwisselend, hoewel 'dood', vuur, bloed, hoge laarzen met spijkers en felgekleurd haar de grootste gemene deler was. Later op de avond zag je de twee stromen: de metalheads in het zwart naar buiten, en het uitgaanspubliek - op weg naar die clubs en disco's - kortgerokt naar binnen.
Het voorprogramma was de Zweedse band Deathstars, die snoeihard en met veel energie begon. Het verpestte wel mijn gehoor, zelf op een afstand van een meter of 200. Stipt om half negen, conform Deutche Gruendlichkeit, begonnen de Duitsers, met een bombastische opkomst in soort-van riddertenue, fakkels en vlaggen van Rammstein en Engeland. De opening was "Sonne", een van mijn favorieten: ik was tevreden. Verder kwamen "Asche zu Asche", "Feuer Frei!", "Mein Teil" (inclusief kookpot waarin toetsenist Flake werd gekookt), "Du Hast" en "Buck Dich" voorbij. Vooral die laatste was niet echt geschikt voor de tere zieltjes. Twee uur en een nu definitieve gehoorbeschadiging later stond ik intens tevreden weer buiten.
Samengevat was het concert: twee uur schreeuwen (angstvallig bekeken door twee Britten naast me die de muziek goed vonden, maar ook mijn Duits wel erg perfect), Engels Bier, veel vuur, en een show die zijn weerga niet kent. Als de show in Ahoy net zo staat als die in Londen, hebben de Nederlandse bezoekers vanavond een topavond.
Ochtendheld Giel Beelen heeft bijna elke dag beroemde artiesten op bezoek in zijn Ochtendshow, die een eigen liedje spelen, maar ook worden gevraagd om een cover van een nummer te doen uit de Top 50. Daar zitten soms echt pareltjes tussen. Een populair nummer is "I Follow Rivers" van Lykke Zachrisson, de 26-jarige Zweedse singer-songwriter, die beter bekend is als Lykke Li. Ze is dan met name bekend van haar huidige single, die inderdaad in de radio-edit goed aan te horen is. Kijk voor dat nummer naar hieronder, maar klik voor de grap hier eens op voor het origineel. Meisje Zachrisson is aanhanger van de indie-style. Ah, dat klinkt toch anders.
Maar dan. Enter Triggerfinger. De door Uw Blogger aanbeden Belgische rockband, drie ruige mannen uit Antwerpen. Ruben Block, de zanger met de verlegen glimlach, het zilveren haar en de hoofdpersoon uit veel onrustige dromen van mw. Muziekspreekt, Paul van Bruystegem, de stevige bassist en Mario Goossens (die we kennen van Hooverphonic, tot 2005) als de gladde drummer, maken stevigerockmuziek. En met stevig bedoel ik ook echt stevig.
Daarom is het wel zo tof dat dit vuige drietal een cover deed van "I Follow Rivers", en dan op de manier waarop ze dat deden! Kijk hier naar de uitvoering in Giels Show:
Het nummer slaat in als een bom. Zowel in Belgie als in Nederland staat het nummer in de iTunes Charts op nummer 1, en nu heeft de band ook besloten om het als B-side van hun nieuwe single "I'm Coming For You" uit te geven. Geinig, hoe zo'n grapje heel serieus kan worden. Maar, toegegeven: het is wel speciaal als de cover mooier is dan het origineel. En als je naar de stem van Lykke luistert, is dat best een prestatie.
Triggerfinger gaat lekker een rondje Duitsland doen, maar ze staan op 7 april in Nederland op Paaspop in Schijndel. Het festivalseizoen gaat weer beginnen!
